Intermezzo. (Deze keer niet in het ziekenhuis)
In het dorp Tamu, op een heuvel, ligt het klooster van de
Benedictinessen. Het is een stichting vanuit Breda, Nederland. Ik
kende dit klooster, vanuit hetzelfde Benedictinessen klooster in
Tegelen waar ik werk. En ik wilde met de zusters meeleven en van
hun leren (boerenleven).
6 augustus vertrok ik vanuit Chebukakka naar het klooster. Het laatste stuk was niet geasfalteerd. Het was een halfuurtje bonken en hobbelen. Free massage! Een gewone auto zou snel kapot gaan. Daar heb je echt een jeep nodig.
De zusters bidden 5 keer per dag, en hun roeping is aanbidding en eerherstel voor Jezus in het Allerheiligste. Het is een hele bijzondere plek. Erg vredig en stil, wat uitzonderlijk is in Kenia.
Alles gaat hier veel normaler dan in NL, en mensen zijn niet zo serieus, ze lachen veel.
En dan de verhalen, dat het hier zo gevaarlijk zou zijn… tja, als je naar de tv kijkt… is alles gevaarlijk.
Naast gebed werken de zusters voor inkomsten. Ze hebben een hostiebakkerij, een kaarsenmakerij,
en ze maken liturgische gewaden.
Ze hebben ook kippen, geiten en een koe (hun koe geeft zo 10 liter melk per dag…!)
Er is in het klooster nog geen stromend water. Wel al een waterput verderop, maar nog geen
leidingen. Ze gebruiken regenwater voor alles. Drinken, koken, wassen etc.
Koken word buiten in een hutje op open vuur gedaan. Ze koken gewoon in de rook, dat zijn ze
gewend.
Ik zag hoe een zuster kip op een speciale manier klaar maakte. Ze bond bananenbladeren om de kip
en deed het geheel in een pan en zo stoomde de kip gaar in bananenbladeren!